Një i ri pa Mësuesin e tij të Shkollës Fillore në një ceremoni martese.
Ai shkoi për ta përshëndetur me gjithë respekt dhe admirim!!
Ai i tha atij:
" *A mund të më njihni akoma zotëri?'*
'Nuk mendoj kështu!!', tha Mësuesi, ' *mund të më kujtoni se si u takuam?'*
Studenti tregoi:
“Unë isha nxënësi juaj në klasën e tretë, vodha një orë dore që i përkiste shokut tim të atëhershëm të klasës sepse ishte unike dhe magjepsëse.
Shoku im i klasës erdhi tek ju duke qarë se ora e dorës i ishte vjedhur dhe ju urdhëruat të gjithë nxënësit e klasës të qëndronin në një vijë të drejtë, me fytyrë nga muri me duart tona lart dhe sytë tanë të mbyllur që të mund të kontrollonit xhepat tanë.
Në këtë pikë, u nervozova dhe u tmerrova nga rezultati i kërkimit. Turpi me të cilin do të përballem pasi nxënësit e tjerë zbuluan se unë vodha orën, mendimet që mësuesit e mi do të krijojnë për mua, mendimi për t'u quajtur "hajdut" derisa të largohem nga shkolla dhe reagimi i prindërve të mi kur të mësojnë për mua. veprim.
Të gjitha këto mendime më rridhnin nëpër zemër, kur papritmas më erdhi radha që të kontrollohesha.
Ndjeva se dora jote hyri në xhepin tim, nxora orën dhe futa një shënim në xhepin tim. Shënimi lexonte ” *ndalo vjedhjen. Zoti dhe njeriu e urren atë. Vjedhja do t'ju turpërojë përpara Zotit dhe njerëzve
Më pushtoi frika, duke pritur të shpallej më e keqja. U habita që nuk dëgjova asgjë, por zotëri, ju vazhduat të kërkoni në xhepat e studentëve të tjerë derisa arritët te personi i fundit.
Kur mbaroi kërkimi, ju na kërkuat të hapnim sytë dhe të uleshim në karriget tona. Kisha frikë të ulesha sepse mendoja se do të më thërrasësh shpejt pasi të gjithë të ishin ulur.
Por, për habinë time, ju i treguat klasës orën, ia dhatë pronarit dhe nuk e përmendët kurrë emrin e atij që vodhi orën.
Nuk më ke thënë asnjë fjalë dhe askujt nuk ia ke përmendur historinë. Gjatë gjithë qëndrimit tim në shkollë, asnjë mësues apo nxënës nuk e dinte se çfarë ndodhi.
Koha e postimit: Nëntor-26-2021